W planie rozwoju placówki uwzględniono sukcesywne powstawanie tzw. "grup rodzinnych". Wybór takiego modelu struktury grupy przedszkolnej podyktowany został m.in. względami organizacyjnymi.
Dokładna analiza problemu pozwoliła jednak wyłonić wiele zalet tego przedsięwzięcia:
1.Zróżnicowana pod względem rozwoju grupa stwarza dzieciom bardziej naturalne i korzystne warunki rozwoju społecznego i intelektualnego.
2.Dzieci młodsze obserwując starsze przedszkolaki szybciej uczą się chociażby podstawowych czynności samoobsługowych.
3.Nowe przedszkolaki przekraczające próg przedszkola nie napotykają "płaczącej" grupy dzieci (bywa, że na początku roku szkolnego, na zasadzie reakcji lawinowej, w taki sposób reagują wszystkie maluchy) lecz "wchodzą" do grupy o ustalonych zwyczajach i relacjach, obserwują spokojnie i zwyczajnie bawiące się przedszkolaki, które rozstają się ze swoimi opiekunami bez obaw.
4.Stopniowe odchodzenie od "leżakowania" na rzecz innych form wypoczynku i relaksu.
5.Grupy "rodzinne" dają możliwość nie rozdzielania rodzeństwa, jak to zwykle czyniono ze względu na umieszczenie dzieci w odpowiednich grupach wiekowych.
6.Szerszy wachlarz doświadczeń społecznych daje na przykład dzieciom nieśmiałym i jedynakom okazję do otaczania opieką młodszych przedszkolaków, pomagania mniej sprawnym i mniej samodzielnym.
Istotnym faktem przemawiającym za taką strukturą grupy przedszkolnej jest również pełna indywidualizacja oddziaływań edukacyjnych, promowana we współczesnej koncepcji kształcenia i wychowania. Praca z taką grupą wymusza od nauczyciela dostosowania treści, metod i form do możliwości każdego dziecka. Normalnym jest zatem wielopoziomowe organizowanie codziennych działań, zajęć i zadań. |