I. PODSTAWY PRAWNE KRAJOWEGO SYSTEMU RATOWNICZO - GAŚNICZEGO

Podstawami prawnymi powstania i istnienia Krajowego Systemu Ratowniczo - Gaśniczego są:
1. Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej /Art. 12, 14 i 20 /
2. Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej / Art. 2 i 127 /

II. DEFINICJA KRAJOWEGO SYSTEMU RATOWNICZO - GAŚNICZEGO

Krajowy System Ratowniczo - Gaśniczy to zespół przedsięwzięć organizacyjnych, szkoleniowych, materiałowo - technicznych i finansowych, obejmujący prognozowanie, rozpoznawanie i zwalczanie pożarów, klęsk żywiołowych, miejscowych zagrożeń oraz organizację i kierowanie działaniami ratowniczymi, skupiający w uporządkowanej wewnętrznie strukturze jednostki ochrony przeciwpożarowej w celu ratowania życia, zdrowia, mienia i środowiska.
Krajowy System Ratowniczo - Gaśniczy stanowi integralną część systemu bezpieczeństwa wewnętrznego Państwa. Ma on na celu ochronę życia, zdrowia oraz mienia podczas: walki z pożarami i innymi klęskami żywiołowymi, ratownictwa technicznego, ratownictwa chemicznego i medycznego.
Nadzór nad funkcjonowaniem KSRG pełni Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. Na Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej spoczywa odpowiedzialność za organizację kierowania tym systemem.

III. CEL I ZADANIA KRAJOWEGO SYSTEMU RATOWNICZO - GASNICZEGO

Celem stworzenia KSRG było utworzenie jednolitego, skutecznego systemu ratowniczego, w którym działałyby różne podmioty ratownicze, obejmujące cały obszar ratownictwa pożarowego, technicznego, chemicznego, ekologicznego i medycznego bez względu na miejsce, rodzaj i charakter prowadzonych działań ratowniczych.

Organizatorem oraz bazą, na której opiera się KSRG jest Państwowa Straż Pożarna.
KSRG realizuje więc w nowym kształcie i nowych warunkach podstawowy obowiązek państwa w stosunku do obywateli w zakresie zapewnienia zewnętrznego i wewnętrznego bezpieczeństwa (co gwarantuje art. 34 Ustawy Konstytucyjnej)